Ruim 25 jaar geleden maakte ik mijn entree in de jeugdhulpverlening. Wat ik daar toch leuk aan vond, werd me vaak gevraagd, al die ellende... In de afgelopen jaren heb ik veel nagedacht over wat het is dat me drijft. Wie me nu zou vragen waarom ik dit werk doe zou ik het volgende antwoord geven: 'Ik werk zo graag met gezinnen omdat kinderen ontzettend loyaal en veerkrachtig zijn en allemaal -ook al lijkt het soms niet zo- hun best doen om gezien en gewaardeerd te worden, en ouders stuk voor stuk die kinderen liefhebben en niets liever willen dan ze te geven wat ze nodig hebben in het leven. Waarom het dan toch zo vaak anders uitpakt of domweg niet lukt? Omdat we niet geleerd hebben het anders te doen dan onze ouders. Vanwege een aanleg, ADHD, autisme, depressie, ontwikkelingsproblemen. Vanwege een scheiding, een verlies van een dierbaar iemand of een andere ramp. Vanwege verslaving, ziekte, geldgebrek. Vanwege miscommunicatie, gedragspatronen, een burn out. Vanwege de verlammende angst om niet te kunnen voldoen aan de eisen van de maatschappij, van de omgeving, van jezelf...'
Elke ouder heeft de angst geen goede ouder te zijn. Het wrange is dat het juist vaak de hulpverlening is, die, goedbedoeld, dit gevoel versterkt. Ik heb dat zelf ondervonden bij de opvoeding van mijn zoon met autisme en een angststoornis. Meer dan eens voelde ik me door hulpverleners veroordeeld, een slechte moeder. Te ervaren hoe kwetsbaar je bent als ouder in de jeugdhulpverlening heeft me veel geleerd. Ik dacht zo vaak "hier kan je een boek over schrijven", dat ik dat uiteindelijk ook maar heb gedaan.
Ik geloof dat elke ouder diep van binnen weet waar de schoen wringt, en het heus anders wil, maar niet anders (meer) kan. Patronen zijn lastig te doorbreken.
Onder het motto 'it takes a village to raise a child' ligt mijn kracht in het met elkaar uitpuzzelen van de weg naar verbetering. Ik werk met systemen, gezinnen met tegenslag, of complexe problemen, in het vrijwillig en in het gedwongen kader. Ik ben nuchter en direct, oplossings- en resultaatgericht. Problemen moeten worden opgelost, en daarvoor moet een inspanning geleverd worden. Wel fijn als de inspanning gezien en beloond wordt, en dat iemand erop toeziet dat het proces netjes verloopt. Op deze site bied ik me aan als die iemand.
Lastige pubers, kinderen met een beperking, agressie of geweld in huis, een (vecht)scheiding, een conflict met de hulpverlening, of een school, of tien dingen tegelijk? Wie bereid is te werken aan verandering help ik graag met het zetten van de stappen en het maken van de keuzes die leiden naar een nieuwe situatie: Eén met meer overzicht, meer licht, meer (zelf)vertrouwen en met minder woede, angst of stress. Een leven met meer (be)grip.
Uit clienttevredenheidsonderzoek juli 2018:
”Eindelijk iemand die zelf nadenkt, zelf de situatie be-oordeelt en haar kennis en ervaring hierop loslaat. Een verademing. Heerlijk nuchter en direct. Kan geen betere wensen.” - anoniem
Uit clienttevredenheidsonderzoek mei 2020:
"Gitta kwam binnen als hulpverlener nr 28. Haar 27 voorgangers deden weinig tot niets om de situatie te verbeteren. Gitta was er altijd. Heeft een enorm goede kijk op systemen binnen het gezin. Is een aanpakker en heeft overzicht. Gitta werkt op een hele warme manier samen met ouders en heeft respect voor ouders en kinderen. Gitta kan met drie zinnen de rust terug brengen bij kind of ouder. Zij heeft een hele natuurlijke manier om mensen op een goede manier te begeleiden. Zij kan enorm goed prioriteiten stellen en schrijft heldere en kloppende samenvattingen. De warme begeleiding van Gitta heeft ons leven totaal veranderd. " - anoniem
